''Het diner'' door Herman Koch
''Het diner'' door Herman Koch
Zakelijke gegevens
Auteur : Herman Koch
Uitgegeven : 2009
Pagina's : 300
Oorspronkelijke : taal Nederlands
Niveau : bovenbouw havo/vwo
Genre : psychologische roman
Onderwerpen : Familiebetrekkingen, Geheim, Leugen en bedrog
Verfilmd als Het Diner (2013)
Prijzen : Winnaar NS Publieksprijs 2009
Mening
xx
Samenvatting
Het boek gaat over een diner. Deelnemend aan het diner zijn Serge en Babette Lohman en Claire en Paul Lohman. Serge Lohman staat op het punt om de nieuwe minister-president van Nederland te worden, maar zijn zoon en de zoon van zijn broer hebben iets verschrikkelijks gedaan. Ze gaan dineren om dit te bespreken, dat is tenminste de bedoeling. De zoon van Paul, Michel, en de zoon van Serge, Rick, hebben een zwerver vermoord. Per ongeluk. De zwerver lag in een pinhokje en zij wilden pinnen. Ze werden kwaad en gooiden een lege jerrycan in het hokje, deze vatte vlam en zo verbrandde de zwerver. Tijdens het gesprek proberen ze het onderwerp steeds te ontlopen. Tussen het diner door verteld Paul steeds iets over zijn eigen leven dat te maken heeft met het gespreksonderwerp van dat moment. De geadopteerde zoon van Serge en Babette, Beau, heeft de ‘moord’ zien gebeuren en chanteert Rick en Michel ermee. Ze moeten veel geld aan hem geven, dan pas haalt hij alle filmpjes die hij van hen op internet heeft gezet eraf. Aan het einde wil Serge door het incident van Michel en Rick zich terugtrekken uit de campagne, maar Babette, Claire en Paul zijn het daar niet mee eens. Claire heeft bedacht dat als ze Serge zouden verwonden, hij niet de persconferentie zal geven de volgende dag, waarin hij zijn terugtrekking zou aankondigen. Beau verdwijnt op mysterieuze wijze en het gezin van Paul leeft hun leven ‘gewoon’ verder.
Bron : http://www.scholieren.com/boekverslag/69529
Recensie 1
Het parool
Herkenbaar. Ik had niet gedacht dat ik dit woord ooit in een recensie zou gebruiken, want herkenbaarheid is nu niet direct een literair criterium. Maar de stukken die in de nieuwe roman van Herman Koch, Het diner getiteld, in een aanstellerig restaurant spelen - en eerlijk gezegd komen we het hele boek dat restaurant nauwelijks uit - zijn inderdaad bijzonder herkenbaar.
Koch brengt er vier personen aan één tafel: een beroemde Nederlandse politicus, zijn vrouw, de broer van de beroemde Nederlandse politicus - hij vertelt het verhaal - en zíjn vrouw. Ze hebben iets te bespreken. Iets ongemakkelijks. Iets naars. Er moet iets worden opgelost. De herkenbaarheid zit niet zozeer in de inhoud van dat gesprek als wel in de wijze waarop de ambiance van het restaurant en het eigenaardige gedrag van het personeel worden geschetst. Treffende observaties zijn er daarbij volop, zoals deze: 'Alleen in Nederland staan ze om de haverklap aan je tafeltje, ze schenken je niet alleen bij, maar werpen ook nog eens peinzende blikken op de fles wanneer deze leeg dreigt te raken.'
Tijdens het lezen van Het diner wordt bovendien snel duidelijk dat sprake is van een plot, en dat is ook al niet zo'n literaire eigenschap van een roman. We krijgen verwikkelingen te verwerken, toestanden, zaken waarop zeker nog terug zal worden gekomen. Geen handeling zal zonder betekenis blijken te zijn. Staart iemand naar het beeldschermpje van een mobiele telefoon en wordt niet meteen gezegd wat die persoon daar ziet, dan wordt dat, daar kun je op vertrouwen, enkele hoofdstukken later onthuld, en sta je er alsnog behoorlijk van te kijken.
De schrijver zal kortom niets vergeten, nee, hij heeft zijn roman zelfs zo ingericht dat hij kleine dingetjes die schijnbaar terloops in het begin van het boek worden aangestipt, verderop in het boek kan uitwerken en zelfs kan uitbouwen tot betekenisdragende elementen die je volkomen verrassen. Koch is in Het diner een plotbouwer.
Herkenbaarheid en een plot - zal het met dit boek nog goed komen?
Eerst nog iets over die plot. Het diner heeft een dilemma als uitgangspunt, en wel het volgende: je weet dat je kind iets verschrikkelijks heeft gedaan, een ernstig misdrijf heeft gepleegd, maar niemand anders weet dat je kind dat heeft gedaan. Wat besluit je te doen? Ga je naar de politie of niet? In het verlengde daarvan spelen zaken als erfelijkheid - zorgen jóúw genen ervoor dat je kind zo'n boef is geworden? - geweten, opportunisme en loyaliteit een rol. Door zo'n dilemma centraal te stellen krijgt je roman, zou je opgewekt kunnen stellen, als vanzelf een zekere gelaagdheid.
Literairder wordt die daar overigens niet echt van, want met dergelijke keuzes krijgen ook de hoofdpersonen van bekende (al dan niet op boeken gebaseerde) films als Sophie's choice en Indecent proposal te maken; en die herinneren we ons toch voornamelijk als een tikkeltje ordinair vermaak.
Maar één ding moet gelukkig ook worden vastgesteld: Herman Koch is het schrijven niet verleerd. Prachtig vervreemdend zijn bijvoorbeeld de bladzijden waar wordt beschreven dat de verteller buiten het restaurant staat te wachten op zijn op de fiets eraan sprintende zoon: 'Michel kwam langszij. Wat zag hij? Een man die op zijn dooie akkertje door het park slenterde? Met een mobieltje aan zijn oor? Of zag hij zijn vader? Met of zonder mobiel?'
De passages waarin de verteller thuis op de bank ligt te denken, behoren eveneens tot de hoogtepunten van dit boek: 'Iets fluisterde mij in dat ik met denken moest stoppen, dat ik vooral niet te ver door moest denken. Maar dat lukte nooit, ik dacht de dingen altijd door tot aan het eind, tot aan hun uiterste consequentie.'
En ja, zo is Koch op zijn best, schitterend denkend en schrijvend tot aan de uiterste consequentie en niet ingesnoerd door iets wat zo wezenlijk kinderachtig is als een verbazingwekkende plot. (ARIE STORM)
Bron : http://www.parool.nl/recensies/herman-koch-het-diner~a120681/
Recensie 2
Boekrecensie: Het diner door Herman Koch
Het diner heb ik allang eens gelezen, maar nu het ook zo populair is in het buitenland (en ik er regelmatig op Engelstalige blogs over lees) wilde ik graag zelf nog eens zien hoe het ook alweer zat. En… ik vond het deze keer nog beter dan de eerste keer. Echt een fantastisch boek!
Het diner: Waar het over gaat
Wat de uitgever zegt: “Twee echtparen gaan een avond uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen. Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk over moeten hebben: hun kinderen. De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Wat de situatie nog ingewikkelder maakt is dat een van de ouders de beoogde nieuwe minister-president van Nederland is. Er ontspint zich een bloedstollend verhaal dat zich binnen de tijdspanne van een avond voltrekt.“
Het diner: Wat ik er van vond
Dit begon heel erg goed: de observaties van de verteller, Paul Lohman, vond ik heel grappig en treffend. Voor een heel stuk van het boek konden hij en ik het prima vinden. Maar langzamerhand veranderde hij in een man waar ik me nog weinig in kon vinden. Heel knap gedaan.
Het hele verhaal speelt zich af tussen de aankomst in het restaurant en de rekening. Paul denkt ook veel terug aan de weken voor het diner, en verder terug in de tijd, toen Paul en zijn broer Serge (met zijn vrouw aanwezig bij het diner) nog kinderen waren.
De manier waarop Paul over zijn broer sprak was zo raak: zijn broer is de belangrijke man, de politicus, die op zijn broertje neerkijkt. Maar dat is niets nieuws, dat was altijd al zo. Paul is daar bitter over, maar weet zich ook in veel opzichten de meerdere van zijn broer. Ook heeft hij veel op- en aan te merken over het peperdure restaurant waar zijn broer als beoogde minister-president razendsnel een tafeltje wist te bemachtigen in plaats van vijf maanden op de wachtlijst te staan zoals de meeste mensen.
Maar goed, daar gaat het boek niet alleen, en zeker niet in hoofdzaak, over. Het gaat vooral over iets wat de zoons van de twee echtparen hebben uitgehaald, en hoe zij, de ouders, daarmee om moeten gaan. De meningen verschillen en uiteindelijk escaleert de avond tot iets wat ik wel wat te ver vond gaan, qua oplossing tot het conflict. Dat was mijn enige minpuntje in het boek.
Verder was dit een fantastisch boek om te lezen, en voor leesclubs zit er ook een heleboel in om over te praten.
Het was mijn allereerste dwarsligger en dat beviel me goed!
Bron : https://boekblogger.wordpress.com/2013/04/26/boekrecensie-het-diner-door-herman-koch/
Bron : http://www.scholieren.com/boekverslag/69529
Recensie 1
Het parool
Herkenbaar. Ik had niet gedacht dat ik dit woord ooit in een recensie zou gebruiken, want herkenbaarheid is nu niet direct een literair criterium. Maar de stukken die in de nieuwe roman van Herman Koch, Het diner getiteld, in een aanstellerig restaurant spelen - en eerlijk gezegd komen we het hele boek dat restaurant nauwelijks uit - zijn inderdaad bijzonder herkenbaar.
Koch brengt er vier personen aan één tafel: een beroemde Nederlandse politicus, zijn vrouw, de broer van de beroemde Nederlandse politicus - hij vertelt het verhaal - en zíjn vrouw. Ze hebben iets te bespreken. Iets ongemakkelijks. Iets naars. Er moet iets worden opgelost. De herkenbaarheid zit niet zozeer in de inhoud van dat gesprek als wel in de wijze waarop de ambiance van het restaurant en het eigenaardige gedrag van het personeel worden geschetst. Treffende observaties zijn er daarbij volop, zoals deze: 'Alleen in Nederland staan ze om de haverklap aan je tafeltje, ze schenken je niet alleen bij, maar werpen ook nog eens peinzende blikken op de fles wanneer deze leeg dreigt te raken.'
Tijdens het lezen van Het diner wordt bovendien snel duidelijk dat sprake is van een plot, en dat is ook al niet zo'n literaire eigenschap van een roman. We krijgen verwikkelingen te verwerken, toestanden, zaken waarop zeker nog terug zal worden gekomen. Geen handeling zal zonder betekenis blijken te zijn. Staart iemand naar het beeldschermpje van een mobiele telefoon en wordt niet meteen gezegd wat die persoon daar ziet, dan wordt dat, daar kun je op vertrouwen, enkele hoofdstukken later onthuld, en sta je er alsnog behoorlijk van te kijken.
De schrijver zal kortom niets vergeten, nee, hij heeft zijn roman zelfs zo ingericht dat hij kleine dingetjes die schijnbaar terloops in het begin van het boek worden aangestipt, verderop in het boek kan uitwerken en zelfs kan uitbouwen tot betekenisdragende elementen die je volkomen verrassen. Koch is in Het diner een plotbouwer.
Herkenbaarheid en een plot - zal het met dit boek nog goed komen?
Eerst nog iets over die plot. Het diner heeft een dilemma als uitgangspunt, en wel het volgende: je weet dat je kind iets verschrikkelijks heeft gedaan, een ernstig misdrijf heeft gepleegd, maar niemand anders weet dat je kind dat heeft gedaan. Wat besluit je te doen? Ga je naar de politie of niet? In het verlengde daarvan spelen zaken als erfelijkheid - zorgen jóúw genen ervoor dat je kind zo'n boef is geworden? - geweten, opportunisme en loyaliteit een rol. Door zo'n dilemma centraal te stellen krijgt je roman, zou je opgewekt kunnen stellen, als vanzelf een zekere gelaagdheid.
Literairder wordt die daar overigens niet echt van, want met dergelijke keuzes krijgen ook de hoofdpersonen van bekende (al dan niet op boeken gebaseerde) films als Sophie's choice en Indecent proposal te maken; en die herinneren we ons toch voornamelijk als een tikkeltje ordinair vermaak.
Maar één ding moet gelukkig ook worden vastgesteld: Herman Koch is het schrijven niet verleerd. Prachtig vervreemdend zijn bijvoorbeeld de bladzijden waar wordt beschreven dat de verteller buiten het restaurant staat te wachten op zijn op de fiets eraan sprintende zoon: 'Michel kwam langszij. Wat zag hij? Een man die op zijn dooie akkertje door het park slenterde? Met een mobieltje aan zijn oor? Of zag hij zijn vader? Met of zonder mobiel?'
De passages waarin de verteller thuis op de bank ligt te denken, behoren eveneens tot de hoogtepunten van dit boek: 'Iets fluisterde mij in dat ik met denken moest stoppen, dat ik vooral niet te ver door moest denken. Maar dat lukte nooit, ik dacht de dingen altijd door tot aan het eind, tot aan hun uiterste consequentie.'
En ja, zo is Koch op zijn best, schitterend denkend en schrijvend tot aan de uiterste consequentie en niet ingesnoerd door iets wat zo wezenlijk kinderachtig is als een verbazingwekkende plot. (ARIE STORM)
Bron : http://www.parool.nl/recensies/herman-koch-het-diner~a120681/
Recensie 2
Boekrecensie: Het diner door Herman Koch
Het diner heb ik allang eens gelezen, maar nu het ook zo populair is in het buitenland (en ik er regelmatig op Engelstalige blogs over lees) wilde ik graag zelf nog eens zien hoe het ook alweer zat. En… ik vond het deze keer nog beter dan de eerste keer. Echt een fantastisch boek!
Het diner: Waar het over gaat
Wat de uitgever zegt: “Twee echtparen gaan een avond uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen. Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk over moeten hebben: hun kinderen. De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Wat de situatie nog ingewikkelder maakt is dat een van de ouders de beoogde nieuwe minister-president van Nederland is. Er ontspint zich een bloedstollend verhaal dat zich binnen de tijdspanne van een avond voltrekt.“
Het diner: Wat ik er van vond
Dit begon heel erg goed: de observaties van de verteller, Paul Lohman, vond ik heel grappig en treffend. Voor een heel stuk van het boek konden hij en ik het prima vinden. Maar langzamerhand veranderde hij in een man waar ik me nog weinig in kon vinden. Heel knap gedaan.
Het hele verhaal speelt zich af tussen de aankomst in het restaurant en de rekening. Paul denkt ook veel terug aan de weken voor het diner, en verder terug in de tijd, toen Paul en zijn broer Serge (met zijn vrouw aanwezig bij het diner) nog kinderen waren.
De manier waarop Paul over zijn broer sprak was zo raak: zijn broer is de belangrijke man, de politicus, die op zijn broertje neerkijkt. Maar dat is niets nieuws, dat was altijd al zo. Paul is daar bitter over, maar weet zich ook in veel opzichten de meerdere van zijn broer. Ook heeft hij veel op- en aan te merken over het peperdure restaurant waar zijn broer als beoogde minister-president razendsnel een tafeltje wist te bemachtigen in plaats van vijf maanden op de wachtlijst te staan zoals de meeste mensen.
Maar goed, daar gaat het boek niet alleen, en zeker niet in hoofdzaak, over. Het gaat vooral over iets wat de zoons van de twee echtparen hebben uitgehaald, en hoe zij, de ouders, daarmee om moeten gaan. De meningen verschillen en uiteindelijk escaleert de avond tot iets wat ik wel wat te ver vond gaan, qua oplossing tot het conflict. Dat was mijn enige minpuntje in het boek.
Verder was dit een fantastisch boek om te lezen, en voor leesclubs zit er ook een heleboel in om over te praten.
Het was mijn allereerste dwarsligger en dat beviel me goed!
Bron : https://boekblogger.wordpress.com/2013/04/26/boekrecensie-het-diner-door-herman-koch/
Reacties
Een reactie posten